‘Ik moest tegen twee vrouwen’ vertelt Amin. ‘Het was een echt gesprek, we hebben wel een uur gepraat. Ze hebben veel aan mij gevraagd en ik heb ook veel informatie gekregen.’
Het is vandaag een spannende dag voor Amin. Hij heeft een gesprek bij het Alfa College in Groningen omdat hij graag toegelaten wil worden tot het voorbereidend jaar. Voor anderstaligen dé schakel naar het hoger onderwijs.
Inruilen
‘Eén van de twee vrouwen was Bieleman, de vrouw met wie ik via de mail contact had. Zij is de coördinator van het voorbereidend jaar. Ik had haar mijn curriculum vitae gemaild, maar ze vroeg toch of ik iets over mezelf wilde vertellen. Ik zei: “Ik ben Amin, ik ben geboren in Eritrea en ik heb ook in Soedan en in Griekenland gewoond. En nu kan ik eindelijk weer naar school. Ik wil graag dezelfde route als mijn vader doen, hij is ook naar het voorbereidend jaar geweest.”
‘Toen vroegen ze of ik bij mijn vader woon en ik vertelde dat ik niet bij hem woon, maar wel in dezelfde wijk. “En ik heb een vriendin” zei ik. “Een Nederlandse vriendin?”, vroeg Bieleman. “Nee, een Eritrese”. “Oh jammer, een Nederlandse vriendin zou goed zijn voor je taal en ze zou je kunnen helpen met je huiswerk”. “Ik wil haar wel inruilen hoor” zei ik. Ze moest lachen en zei dat ik mijn vriendin mocht houden.’
Zwaar jaar
‘Ik kon aan allebei de vrouwen merken dat ze ervaring hebben en ook veel weten over Eritrese mensen. Ze weten dat je veel hebt meegemaakt en dat er veel dingen nieuw zijn als je in Nederland komt wonen. Ze vertelden dat het schooljaar heel intensief zou worden, niet zoals nu met de taalcursus op Noorderpoort. Bieleman zei dat ik al mijn tijd aan de school en aan het studeren moet geven. Ze wilde weten of ik daar klaar voor ben. Ik zei: “Ja, ik ben klaar! Ik wil graag naar deze school. Ik woon in een rustig huis, waar ik goed mijn huiswerk kan maken en ik ken mensen die me kunnen helpen.’
‘Nu krijg ik een uitnodiging voor een toets, ik hou niet van toetsen. Ze moeten mijn taalniveau weten en als dat niet goed genoeg is mag ik niet beginnen. En aan het eind van het gesprek vroegen ze me nog een keer of ik denk dat ik er helemaal klaar voor ben, omdat het een echt zwaar studiejaar zal gaan worden. Ik zei tegen de twee vrouwen: “Ik geef al mijn zorgen en problemen gewoon aan mijn vader.”
Verpleegkunde
‘Ik kreeg een lijst met studies en daarop staat welke vakken je nodig hebt om toegelaten te kunnen worden. Deze moeten we goed bekijken Wies. Ik weet echt niet wat ik wil studeren. Soms denk ik aan technisch, want ik ben handig met mijn handen. Dan wil ik iets met business, want ik wil veel geld verdienen. En omdat ik goed met mensen en ook met kinderen kan omgaan wil ik daar iets mee doen. Ik vind het zo moeilijk om te kiezen. Nu denk ik aan verpleegkunde, maar ik kan niet tegen bloed. Dat weet ik al. Kan ik dat leren? Om bloed te kunnen zien? Verpleegkunde lijkt me een mooie studie en een mooi beroep. Of kan ik een verpleegkundige zijn en niet met bloed te maken hebben?’
Sociale Dienst
Nu moet ik van Bieleman de Sociale Dienst bellen om te vragen of ik dit voorbereidend jaar mag doen en ook of ze het willen betalen. Als ze het niet willen betalen dan gaat Bieleman het UAF vragen. Ik vind het niet leuk om de Sociale Dienst te bellen. Dan krijg ik iemand aan de telefoon aan wie ik alles moet vertellen en die geeft mijn vraag door aan mijn contactpersoon. Mijn contactpersoon beslist dan of ik door hem gebeld word of een afspraak met hem krijg. En dit gebeurt dan binnen zeven dagen, zeven werkdagen. Het was eerst vijf, maar nu is het zeven geworden. Ik ga gewoon liever even langs. Langsgaan en dan wachten, dat vind ik prima.
‘Later op de dag vertelt Amin: ‘Ik heb de Sociale Dienst gebeld en ze belden me daarna terug. Ik kreeg een computerstem en moest zeggen of ik tevreden ben over het gesprek of zo. Ik heb niet meer geluisterd.’
‘Wies, dit is een belangrijke dag geweest. En ik ben heel blij!’
Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vijf jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.
2 reacties
Beantwoord →