En dan begint de Ramadan. Een maand van bezinning, vasten, samenzijn, bidden en heerlijk eten. Dit is ook voor Amin een speciale maand waar hij al enige tijd naar uitkijkt. Maar de Ramadan in Nederland is in zoveel opzichten zo anders dan wat hij gewend is: in Nederland zijn het hele lange dagen zonder eten en drinken, hier heeft hij geen familie om hem heen om ’s avonds gezellig te eten en samen te bidden en in Nederland doen de meeste mensen niet mee aan deze bijzondere vastenmaand. Toch gaat Amin er helemaal voor en is van plan er een prachtige maand van te maken.

Gelukkig

Gelukkig valt de Ramadan dit jaar in de vakantieperiode. ‘Gelukkig kan ik ’s nachts opblijven en een deel van de dag slapen. En gelukkig houd ik van koken en vinden mensen mijn eten ook lekker. En …. gelukkig komt Adel’ vertelt Amin. Adel is de hartsvriend van Amin en woont sinds drie jaar in Noorwegen.

Adel

Adel woont in Kristiansund. Een kleine stad aan zee. Hij gaat voor de eerste keer in zijn leven legaal en vrij het vliegtuig in. In Nederland kijkt hij zijn ogen uit. Hij geniet van Schiphol, van het Centraal Station Utrecht, de Erasmusbrug in Rotterdam en van het centrum van Groningen: de terrassen, de uitgaansgelegenheden en de mooie winkels.

Europa

Adel is helemaal enthousiast over Nederland: ‘Het voelt hier als Europa. Hier voel ik dat ik in Europa ben!’ Dat goddeloze Nederland wat homo’s promoot, reclame maakt waarbij iedereen aan de drugs lijkt en abortus en euthanasie met gemak wordt toegepast, blijkt zo anders dan Adel had verwacht. ‘Ik vind het geweldig dat ik door Groningen kan lopen en niet de enige donkere man ben waar iedereen naar kijkt. Ik voel me vrij hier. En blij.’

Noorwegen

Adel vertelt verder: ‘Noorwegen is een klein en rustig land. Ik woonde in een asielzoekerscentrum in Namsos, een klein dorpje in het noorden. Ik heb daar de deuren van de winkels geopend. De mensen uit Noorwegen waren op een afstand van de asielzoekers, maar ik ging ze groeten, ik probeerde er voor te zorgen dat ze niet bang zijn en dat lukte! Ik was een soort tussenpersoon. Ik heb daar ook best al veel Noors geleerd. Nu in Kristiansund ga ik ook weer zo met de Noorse bevolking om.’

Vrienden

Adel en Amin hebben het heerlijk samen. Amin zegt lachend tegen mij: ‘Wies we zingen nu niet overdag maar ’s avonds: ”Begin de dag met een dansje‘‘, want dan beginnen wij de dag pas echt’. Ze lachen, vechten, pesten elkaar, luisteren naar muziek en kijken films. Samen lopen door de stad en ze kletsen maar door. En ze gaan fietsen. Adel zit bij Amin achterop en Amin fietst heel hard. Amin vertelt: ‘Adel wordt er gek van. Ik neem ook iedere keer een andere route van en naar huis en daardoor weet Adel nog steeds de weg naar mijn huis niet. Uit wraak doet Adel dan de deur niet voor mij open als ik beneden aanbel. Ik moet dan via de intercom eerst van alles beloven voor ik naar binnen mag.’

Logeren

En dan komen ze logeren. De twee mannen aan het Ramandannen. Handen en voeten worden gewassen, richting Mekka wordt bepaald en samen bidden ze in mijn woonkamer hun gebeden. Rond tien uur ’s avonds wordt het eerste water van de dag gedronken, dan eten ze dadels en een kopje soep. ‘En dan gaan we eerst weer bidden’ legt Amin mij uit. Na het bidden genieten we van al het lekkere eten wat Amin heeft bedacht, gekocht en gemaakt. Even later lopen we ’s nachts door Kanaleneiland en groeten de Marokkanen in de wijk. Ik pas mijn ritme aan en zie hoe ze in de nacht leven. Samen praten en lachen en dan weer op Facebook, via Viber of Skype in gesprek met hun familie en vrienden over de hele wereld. Toch een samengevoel creëren tijdens deze Ramadan. En iedereen heeft z’n eigen bijzondere levensverhaal.

Eid Mubarak

Aan het eind van de Ramadan wens ik via whats app beide mannen Eid Mubarak en sturen ze me foto’s van hun -ver van huis- Suikerfeest.