‘Oude Pekela heeft voor het vinden van woningen een afspraak met Friesland!’ zegt Amin. ‘Misschien ga ik dus straks in Friesland wonen. Ik wil het liefst naar Groningen, de stad waar mijn vader woont.’

In het asielzoekerscentrum in Oude Pekela wacht Amin op zijn papieren. Dit duurt en duurt. Hij meldt zich daarom alvast bij Humanitas in Groningen. ‘Kunnen jullie mij helpen? Ik wil graag in Groningen wonen als ik mijn papieren heb. En wat er daarna gebeurt: geweldige acties!’ Amin wordt vanaf dit moment geholpen met werkelijk alles waar hij tegen aan loopt en dit gebeurt met veel begrip, aandacht en zorg. Amin voelt zich begrepen en durft te vragen bij Humanitas.

Bijna 23 jaar

‘Ik hoorde dat je 23 jaar moet zijn voor het aanvragen van een huis’, vertelt Amin. Toen de man van Humanitas mijn leeftijd vroeg zei ik: ”Ik ben bijna 23 jaar”, slim he? Hij begrijpt mij gelukkig en gaat met mij het formulier voor de woningbouwvereniging Nijestee invullen. Ze hebben veel informatie nodig. Ik moet ook een sofinummer hebben en dit heb ik bij de gemeente van Oude Pekela al aangevraagd. Humanitas helpt mij met alles! Ik mag het ook zelf doen, maar dan moet ik het hen laten weten. Mijn contactpersoon bij Humanitas is een leuke jongen, hij is een vluchteling uit Irak. We kunnen dus in het Arabisch met elkaar spreken. Hij volgt op dit moment nog cursussen Nederlands en gaat daarna Informatica studeren aan de Universiteit in Groningen. Deze jongen heeft mij meegenomen naar de fitness en ik denk dat ik me ook graag inschrijven. Ik wil graag gaan sporten.’

Blijkbaar niet aangekomen

‘Wies, ik ben nu twee maanden in Oude Pekela en de IND papieren zijn nog niet binnen’, zegt Amin onrustig. ‘Ik vraag het steeds bij de receptie van het asielzoekerscentrum waarom het zo lang duurt!’ Eindelijk neemt iemand zijn vraag serieus en gaat op onderzoek uit. Wat blijkt? Zijn papieren liggen al weken in Zwolle te wachten om doorgestuurd te worden. Een bericht hierover is blijkbaar niet aangekomen. ‘Ik ga geen minuut langer meer wachten’, zegt hij opgelucht. ‘Ik ga nu op de trein naar Zwolle en haal ze zelf’. En dit doet hij. Eindelijk kan Amin weer stappen zetten.

Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vier jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.