‘Wie wonen hier?’, vraagt Amin als hij voor de eerste keer bij zijn vader in de tweekamerflat komt. ‘Woon je hier alleen?’ Hij kan het bijna niet geloven. Amin is gewend met veel mensen samen te wonen. In Eritrea woont hij bij zijn familie en in het appartementje in Athene woont hij met tien of twaalf mensen bij elkaar. En nu krijgt hij straks ook nog een eigen flat. Hij vindt het mooi, maar ook vreemd en alleen. En als hij een huis krijgt moet het wel ingericht worden.

Vloerbedekking en gordijnen

‘Mijn hoofd zit zo vol’, zegt Amin. ‘Er moet straks zoveel gebeuren’. Amin bereidt zich voor op het huis wat komen gaat. ‘Gelukkig krijg ik van de gemeente een lening, maar wat moet ik allemaal kopen en waar is dat te koop?’ Ik merk dat het goed is voor zijn inburgering. Samen maken we inventarislijsten en zijn vader en ik vragen ook bij familie en vrienden spullen voor het huis wat komen gaat. En Amin? Amin ontdekt de woonwinkels, zo gaat hij op zoek naar vloerbedekking bij Kwantum en gordijnstoffen bij de HEMA.

IKEA

Langzaam maar zeker begint Amin er plezier in te krijgen. ‘Ik ben bij IKEA geweest en ik heb een hele mooie bank gezien’, zeg Amin. ‘Een bank waar je ook een bed van kunt maken’. Dagen fietst hij van winkel naar winkel. ‘IKEA is ver fietsen, maar IKEA heeft ook heel veel spullen voor mijn huis’, zegt hij. Hij fietst de hele stad door en twijfelt veel. Kiezen blijkt een hele klus! ‘Ik ben ook naar een winkel met apparaten geweest. Ik ging helemaal alleen en ik ben goed geholpen. Ik kon de verkoper goed begrijpen. Hij was heel aardig. Ik heb een koelkast, een gasstel en een televisie uitgezocht. De jongen heeft alles voor mij opgeschreven. Hij vroeg ook waar ik vandaan kom en we hebben een beetje gepraat. Hij heeft me uitgenodigd voor zaterdag om mee te voetballen in zijn voetbalteam’.

Blokker

Amin vertelt me uitgebreid over zijn zoektocht, zoals het volgende winkelavontuur: ‘Ik wil bij Blokker naar binnen gaan om naar keukenspullen te kijken, maar de deur gaat niet open’. Lachend vertelt hij verder: ‘Ik begrijp er niks van. Ik zie allemaal mensen in de winkel, maar de deur gaat niet open. Ik duw en trek en dan zie ik een medewerker. Ik tik op het raam en probeer hem met mijn handen te vertellen, dat ik graag naar binnen wil. Hij ziet mij gelukkig en wijst naar een andere deur. En dan zie ik het! Er is nog een deur en daar gaan mensen naar binnen. Oh Wies, ik voel me zo dom, maar ik weet dit niet. Blokker heeft een deur om naar binnen te gaan en een deur om naar buiten te gaan. En ik sta bij de verkeerde deur!’

Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vier jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan te bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.