Wie zijn toch die mensen aan wie Tools To Work haar tools toevertrouwt?

Rosemary deed het goed als makelaar en zocht een goede christelijke bankadviseur. Rosemary: “Dan moet je Francis hebben, zeiden verschillende mensen van de kerk tegen mij. Francis werkt hier in Kampala bij de bank en is een goed christen.”
Rosemary preekte jarenlang in bussen, op pleinen en in straten. Samen met haar man en kleine kinderen trok ze door Kenia, Rwanda en Oeganda om vol overgave over het woord van God te vertellen. De kerk onderhield ondertussen het gezin.

Tragische gebeurtenissen

De wereld van Rosemary stortte in toen haar zoon door een auto-ongeluk van haar man om het leven kwam. Daarbij werd haar man ervan verdacht dit met opzet gedaan te hebben. “En toen moest hij ook nog eens vluchten”, vertelt Rosemary. “Hij ging naar Zuid-Afrika en liet mij en mijn andere kinderen reddeloos achter. De kerk wilde mij niet helpen omdat mijn man van zoiets gruwelijks werd verdacht.”

“Een Amerikaans gemeentelid kwam naar mij toe en vertelde dat ze mijn gezin met 300 dollar per maand ging steunen. Dit was mijn redding. Zonder haar weet ik niet hoe ik verder had gemoeten. Ik gun iedereen zo’n iemand.”

In dienst van de gemeenschap

“Na enige tijd heb ik mijn leven weer opgepakt en ging ik huizen kopen en verkopen. Dit ging mij zo goed af dat ik iemand als Francis nodig had. Francis en ik werkten goed samen, we zagen elkaar bij de bank en in de kerk en we werden vrienden. Dit contact werd intensiever toen zijn vrouw tijdens de geboorte van hun tweeling overleed. Toen stortte zijn wereld in. We trokken deze tijden veel samen op en het bracht ons dichter bij elkaar.”

Rosemary vertelt rustig verder: “Toen we na enige tijd trouwden, hadden we een groot en goed samengesteld gezin. Francis heeft in zijn jeugd armoede gekend. Hij heeft gelukkig later alsnog de kans gekregen te studeren en een mooie baan te vinden. Maar bij de meeste anderen gaat het niet zo. Hij wil daarom het liefst iets voor mensen betekenen. Net als ik. Samen hebben we daarom besloten om ons verdere leven in dienst te stellen van de gemeenschap. Kansloze kinderen en jongeren uit onze regio kansen bieden. Ik heb Ethiopisch, Keniaas en Oegandees bloed, maar mijn regio is Oeganda.”

Tevreden

“En ik kan niet zeggen dat ik trots ben, want daarvoor moet er nog te veel gebeuren, maar ik ben wel tevreden over wat we tot nu toe hebben kunnen doen”, zegt Rosemary. “Van ons spaargeld hebben we grond gekocht, bewerkt, beplant en er verschillende ruimtes op gebouwd: klaslokalen, slaapzalen, kantoren, een timmerwerkplaats, een keuken en een magazijn.

“We zijn drie jaar geleden gestart met vijfhonderd studenten gratis toe te laten tot verschillende trainingen. Het enthousiasme in de omgeving was groot. Jongeren wilden graag iets leren, maar hier is het zo arm dat ze helemaal geen geld hebben voor school. Deze start heeft ons en hen zo goed gedaan.”

Nu, drie jaar verder, betalen de meeste jongeren een klein bedrag aan schoolgeld, sommigen worden gesponsord door een organisatie en er komen ook jongeren uit de verre regio die het reguliere bedrag aan schoolgeld kunnen betalen. “Met dat geld helpen we dan weer jongeren die helemaal niks hebben maar wel heel gemotiveerd zijn. Dit noemen we onze projectkinderen”, zegt ze.

Retired but not tired

“Mensen als John die met niks aankomen en die we helemaal zien veranderen. Wij betalen alles voor hem en het blijkt een goede investering. We zien hem opbloeien”, zegt Francis. “We hebben op dit moment zo’n 200 studenten en 130 van hen slapen hier ook. En er werken dertig mensen bij ons. We zijn bijvoorbeeld blij met ons schoolhoofd.” De directeur van de school staat vlakbij en hoort dat er over hem gesproken wordt. Francis vertelt verder: “Hij werkt vol overtuiging mee aan de verdere ontwikkeling van het Morkiswa Community Skilling Institute. Hij was werkzaam in het onderwijs maar toen hij zijn pensioengerechtigde leeftijd bereikte, was dat afgelopen” Dan zegt het hoofd van de school ineens lachend: “I am retired but not tired!” En Francis en Rosemary knikken instemmend.

Stichting Morkiswa

Francis en Rosemary zijn zo mogelijk dagelijks op school en daar druk in de weer om alles in goede banen te leiden en te ontwikkelen. Ze doen het vol passie en met overtuiging. “Ik was zoveel jaren onderweg en blijf nu graag op een vaste plek”, zegt Rosemary. “Maar Francis niet, hij wil juist overal naartoe om zo meer mensen bij onze school in Morkiswa te betrekken.”

En Francis gaat ver. Hij is net terug uit Europa, waar hij, naast Tools To Work, contacten heeft in Nederland en Duitsland. In Nederland is zelfs stichting Morkiswa opgericht. Voor deze stichting werken drie deskundige Nederlandse mannen. “Ze helpen ons met fondswerven en begeleiden en adviseren ons ook. Ze zijn kortgeleden hier bij ons geweest”, vertelt Francis. “We hebben bedrijven en de gemeente bezocht en samen de jongeren en hun ouders in deze omgeving over onze school verteld. Prachtig! En ze hebben ons een groot cadeau gegeven: elektriciteit. Door hun inspanningen hebben we heel binnenkort altijd stroom op school.”

Kinderen

“Maar wie helpt ‘mijn’ kinderen?”, vraagt Rosemary ineens. Ze heeft de afgelopen jaren zo’n vijftien kinderen, soms nog kleuters, onder haar hoede genomen voor wie ze het schoolgeld betaalt en met wie ze ’s zaterdags samen met een juf een eigen klas draait. “Wat zou ik hier graag steun bij hebben”, zegt ze verlangend en laat graag de dossiers van de kinderen zien. “Dit jongetje heb ik van straat geplukt in de stad Jinja en dit meisje heeft geen ouders en woont bij haar oma. Ik wil hen helpen.”

Tools To Work

“De dag dat het materiaal van Tools To Work kwam, was werkelijk een fantastische dag! Weten dat mensen van zo ver weg je werk waarderen maakt heel blij en stimuleert. En op die dag werd onze school eigenlijk pas een echte school”, zegt Francis stralend. “We kregen zoveel mooie goede spullen. Sinds die dag kunnen we echt goede opleidingen aanbieden en ziet en merkt de buitenwereld dat we een goede school zijn met gemotiveerde leerlingen.”

“We zijn ook heel zuinig op al het materiaal”, zegt Francis en loopt direct naar het magazijn om het te bewijzen. Hij laat zien hoe goed de tools opgeborgen zijn. “We bewaren de materialen van Tools To Work zorgvuldig en pakken het alleen als we het nodig hebben. We bewaren hier ook spullen voor later, voor reserve. En de komende maanden wordt het nog mooier. Dan kunnen we veel van de apparaten die we hebben gekregen pas goed gebruiken want onze dure, niet altijd werkende generator wordt immers verruild voor altijd stroom!”

Moe en blij

Francis: “We gaan nog steeds vooruit en we willen voor de toekomst van deze jonge mensen en de regio nog veel verder ontwikkelen. Daar doen we alles voor.” “Ik ben zo moe”, zegt Rosemary na weer een lange dag werken. “En dat maakt me blij”, zegt ze er direct lachend achteraan. “Als ik aan het eind van de dag niet moe ben, heb ik iets niet goed gedaan. Dan heb ik niet alles uit de dag gehaald. En dat moet wel! Want ik gun immers iedereen iemand in de moeilijkste tijd van zijn leven en ik probeer voor zoveel mogelijk moeders en kinderen diegene te zijn.”

Wies Kalsbeek – in opdracht van Tools To Work