Onlangs kreeg ik deze email van Amin.

Hoi Wies,

Vandaag is mijn wasmachine gerepareerd door mijn klasgenoot. Ik ben heel blij. We hebben samen pasta gegeten en daarna lekker gewandeld. Toen heb ik hem naar de bushalte gebracht. Ik liep terug naar huis en ondertussen heb ik een plan gemaakt! en dat was om te sporten. Omdat ik eigenlijk niets had te doen. Ik kwam bij mijn deur en ontdekte dat mijn fiets – die buiten stond – er niet was! Ik zei: ‘Oh shit nog een keer gestolen’ maar deze gebeurtenis is niet lang geleden want ik heb hem een uur geleden nog gebruikt. Dus dacht ik direct, misschien heeft iemand die mij kent of iemand van onze flat dit gedaan. Ik stond bijna een uur voor mijn deur, heel verdrietig. Toen kwam mijn vader toevallig langs mijn straat, hij kwam terug van zijn werk.

Hij zei: ‘Hey Amin wat doe je?’

Ik : ‘Mijn fiets is gestolen’

Hij lacht en zegt: ‘Echt waar?’

Ik : ‘Ja en ik ben heel verdrietig. Ik denk dat iemand van onze flat het gedaan heeft’

Hij: ‘Nee dat hoeft niet zo te zijn, het kan ook anders zijn en weet je wel dat het vandaag jou verjaardag is?’

Ik: ‘Ja, ik weet het, laat maar’.

Hij: ‘Oké Amin ik laat het. Ik ga nu voor het weekend naar Amsterdam en zie ik jou zondag weer’

Ik:  ‘Oké goede reis papa’

Mijn plan om te sporten is weg. Ik ging opnieuw denken, het is nu 5 uur wat zal ik gaan doen, misschien mijn kleren wassen in de gerepareerde wasmachine, dat is lang geleden en ik mis het. En dan gaat mijn mobiel ‘Oh ik hoop op goed nieuws!’ Het is Annabel.

Zij: ‘Hey Amin’

Ik: ‘Hey Anna’

Zij: ‘Waar ben je en wat ben je aan het doen?’

Ik: ‘Thuis en niets’

Zij: ‘Oke mooi zullen wij naar de stad gaan aub en nu?’

Ze heeft het met overtuiging gezegd.

Ik: ‘Welke stad? Ik heb geen fiets’

Zij: ‘Geen probleem we gaan met mijn fiets en ik ga achterop’

We zijn naar de stad gegaan en hebben een andere vriendin ontmoet en samen gingen we naar V&D. Die dames hebben allemaal kleren gepast en ik moest een beetje geduld hebben, maar de vriendin van Annabel wilde een T-shirt kopen voor haar broer die in Ethiopië  woont. ‘Mooi’ zei ik. We gingen naar boven naar de herenkleding. Ze kozen een paar T-shirts en natuurlijk ging ik hen helpen. Ik ging ze ook passen en uiteindelijk hebben ze het T-shirt gekocht wat ik gekozen heb.

Het volgende plan was om samen koffie te drinken. En Annabel zei: ‘Zullen wij in Amin’s huis gaan drinken want mijn huis is niet netjes.’ Ik zei: ‘Nee, wij moeten loten want dat is eerlijk.’ Het lot komt op mij.

We fietsen met z’n drieën naar mijn huis en toen ik mijn deur opende hoorde ik een hard geluid van schreeuwende dames zowel binnen als buiten. VERRASSING!!!  Een grote verrassing. Ik zie overal kaarsen branden, ballonnen van harten door het hele huis, heerlijke injerra en ander lekker eten en drinken zoals een grote taart met mijn naam er op. Merry heeft dit alles voor mij gedaan. We hebben gezongen, gelachen, muziek geluisterd en uiteindelijk met mijn buurvrouw gesproken omdat we teveel geluid maakten. En ik kreeg het T-shirt wat ik gekozen had bij V&D!

Dus de stand van mijn dag was 2-1. Twee keer gewonnen (gerepareerde wasmachine en verjaardagsverrassing) en één keer verloren ( mijn fiets gestolen).

Groetjes Amin