Amin gaat onbevangen het Nederlandse avontuur aan.‘Ik wil graag goed Nederlands leren’, zegt hij al na een paar weken in Nederland. Hij begint bij zijn vader achter de computer woordjes te oefenen en leert al snel: goedemorgen, bedankt, ik begrijp u niet, geweldig, mooi, lekker, maandag, dinsdag en tot ziens.’ Hij gebruikt hiervoor onder andere deze site. Zijn uitspraak is direct goed, maar een goede uitspraak is niet genoeg….

Vertaalprogramma

Bijna dagelijks krijgt Amin brieven van instanties. Hij heeft geen idee wat er in deze brieven staat. ‘Als ik officiële brieven krijg’, vertelt Amin, ‘Dan typ ik de zinnen in mijn computer en gebruik ik een vertaalprogramma.’ En verder probeert hij zich te redden door in het Engels te communiceren, een paar woorden Nederlands te gebruiken en met handen en voeten te praten.

 

Napraten

Soms heeft Amin geen zin te laten merken dat hij iemand niet begrijpt. Hij herhaalt dan de laatste woorden van zijn gesprekspartner. Dit werkt! Bijvoorbeeld toen er in Groningen een jonge vrouw op hem afstapte: ”Mag ik iets vragen?”, zegt ze tegen Amin. ‘Iets vragen?’, zegt Amin dan. ”Ja wij collecteren voor sos kinderdorpen”, zegt de jongedame. ‘Kinderdorpen’, zegt Amin. En dan krijgt Amin foto’s te zien van arme kinderen. Hij begrijpt dat ze geld wil en grijpt naar zijn kleingeld wat altijd los in zijn broekzak zit. Hij geeft haar dit. ”Nee”, zegt ze, ”Dat is niet de bedoeling” en ze geeft hem het geld terug. Ze laat hem een vel papier zien en zegt: ”Ik heb je handtekening nodig”. ‘Handtekening’, praat Amin haar na. “Ja, dan betaal je iedere maand een klein bedrag”. Amin knikt vrolijk alsof hij het begrijpt. En zegt dan vriendelijk dat hij geen handtekening gaat zetten en loopt verder.

Brievenbus

Brieven posten. Kaarten kopen. Postzegels kopen. Post versturen. Het is bijna allemaal anders dan Amin gewend is. Onlangs belde hij mij en vroeg: ‘Wies, ik sta bij de brievenbus, ik moet een brief naar Arnhem posten. Moet ik de brief bij de cijfers of bij de letters er in doen?’

Openingstijden

‘Weet je wat ik zo grappig vond’, zegt Amin op een dag tegen mij. ‘Ik was alleen en heb alleen gelachen. Ik ging maandag naar de fietsenmaker en toen stond ik voor de winkel en daar hing een bord op de deur. Op dit bord stond ‘’Openingstijden’’. En weet je wat daaronder stond? Maandag gesloten! Ik heb een foto gemaakt. Dat is toch grappig? Gesloten is toch geen openingstijd?’

 

Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vier jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.